Leven op het randje

Door: Martijn van den Berg
Toen een tijdje geleden een vriend van mij terugkwam legde hij mij uit waarom geld geven aan hongerige Afrikanen niet werkt: "Afrikanen kunnen niet sparen. Op het moment dat zij hun salaris ontvangen, eten ze hier een dag luxueus van, en doen het de rest van de maand alsnog met niets. Als je ze dan geld geeft, gebeurt er hetzelfde als wanneer zij hun salaris ontvangen."

Het is inmiddels de 24ste, en de dag dat de studiefinanciering overgeschreven wordt, en ik hoor her en der verhalen van studenten bij wie het normaal is dat de bankrekening voor deze dagen een paar dagen in de min staat.

Het probleem is niet dat studenten te weinig verdienen in dit geval. Veel studenten kienen hun geld uit tot het einde van de maand. In het begin van de maand werkt de euforie van het gekregen geld positief op het uitgeven van geld. Halverwege de maand komt het besef dat dit zo niet kan voor de rest van de maand, en wordt naar een manier gezocht om tot het eind van de maand te komen. Als er dan ook maar enige tegenslag is, betekent dit vaak een paar dagen eten improviseren of in de min staan.


Structurele tekorten worden niet aangevuld met meer werken of minder uitgeven, daar is ten slotte de IB groep(DUO tegenwoordig) voor. Dan kan je de betalingen uitstellen tot je wat meer verdient. Als je meer gaat werken, heb je ten slotte minder vrije tijd en dit kan absoluut niet.

Natuurlijk geldt dit niet voor iedere student, maar ik kan me eigenlijk moeilijk voorstellen om op deze manier te leven. Uiteindelijk zul je niet alleen moeten overleven in het nu, maar ook aan het leven na je studie moeten denken. In het begin zul je waarschijnlijk niet zo veel verdienen bij je eerste baan. Integendeel, je hebt waarschijnlijk de inrichting van je eerste huisje/appartement, wat erg veel kost. Dan wil je niet ook nog eens aan de DUO vast hangen. Na je studie wil je uiteindelijk een leven opbouwen. Dan wil je je niet meer zorgen maken om de beslissingen die je in het verleden gemaakt hebt.