Het is al weer even terug dat de actie 'kanker verziekt je taal!' landelijk bekendheid kreeg en volop onderwerp van gesprek of les was op vele scholen. Helaas is het onderwerp nog steeds actueel. Maar de meeste leerlingen die vijf jaar geleden betrokken werden bij het onderwerp van hebben hun school verlaten en plaats gemaakt voor nieuwe generaties leerlingen.
21 november als 'Nationale dag tegen misbruik van het woord kanker kan daarbij een mooie aanleiding zijn het onderwerp van misbruik van het woord kanker weer eens te bespreken.
Daarbij kan de tekst die hoort bij de actie de verdere inleiding zijn.
Kanker. Moet je je indenken dat jíj het krijgt. Je wordt kaal en kotsmisselijk van de medicijnen. Hondsmoe. Je mist een arm of een been omdat de kanker dat heeft opgevreten. En straks missen we jóú. Voor Richelle en haar ouders is het werkelijkheid. Zij gaat dood aan kanker. Daar valt niks meer aan te doen. En nóg zijn er mensen die het woord ‘kanker’ heel anders gebruiken. In bijna elk zinnetje dat ze zeggen. Of als scheldwoord. Richelle ergert zich er dood aan. En zij niet alleen. Dus: STOP ermee. Nu. Kanker verziekt je taal!
RiLaX betekent: Richelle Laurijsen zegt ‘STOP’. Al sinds ze kleuter was, heeft ze een bijzonder gevoel voor recht en onrecht. Voor wat oké is en wat niet. Verdriet van anderen kan ze moeilijk aanzien; op de kleuterschool troostte ze ieder huilend kind.
Richelle heeft altijd een hekel gehad aan het schelden met het woord ‘kanker’. Vooral toen ze zelf ziek werd, viel het haar op hoe vaak mensen het doen en hoe kwetsend dat kan zijn. Niet alleen voor iemand die kanker heeft, maar ook voor iedereen die familie, een vriend of een kennis heeft met kanker. Of iemand die aan kanker is doodgegaan.
Er zijn bij dit lesidee nog geen reacties geplaatst