Begrijpelijk of discriminatie

Het leven van een student gaat niet altijd over rozen. Er moet (door sommigen) hard gewerkt worden om voldoende resultaat te boeken en inkomen te vergaren en het vinden van huisvesting is niet altijd eenvoudig. Als ouder van een student probeer ik te helpen waar ik mag en kan. Dat betekende dat ik afgelopen zomer probeerde een weekje een huisje te boeken voor 'mijn' student en een paar van zijn vrienden. En toen in het studentenhuis van mijn student geen verwarming was en de elektriciteit vaak uitviel, ging ik op zoek naar een huisje in een vakantiepark. Er staat immers op dit moment genoeg leeg, en in de kou studeren, valt niet mee.

Maar studenten zijn lang niet overal welkom, merkte ik. Toen ik aan de eigenaar van het zomerhuisje meldde dat een deel van de tijd dat ik het huisje wilde huren, mijn zoon erin zou trekken met zijn vrienden, toen werd mij onomwonden meegedeeld dat het huis niet verhuurd werd aan studenten, ook niet als dat gebeurde onder mijn naam en ik tevoren de huurpenningen overmaakte. Toen ik het vakantiepark belde en vertelde waarom ik een huisje wilde huren, werd me verteld dat het park vol was geboekt. Vreemd, want via internet zag ik dat er nog ruimte genoeg was en toen ik later belde om een huisje te boeken voor een familiereunie, was dat geen enkel probleem.

Nu snap ik best dat niet iedereen ervan gecharmeerd is om studenten onderdak te bieden. Ik vermoed dat als je de statistieken bekijkt, studenten vaker dan bijvoorbeeld ouderen voor overlast zorgen. Er zal vast meer sneuvelen in een huisje als dat bewoond wordt door studenten, dan wanneer het bewoond wordt door een gezin, en ik kan me voorstellen dat studenten meer geluidsoverlast bezorgen dan de werknemers van het bedrijf dat op survivalkamp gaat. Maar dat lijkt mij geen reden om bij voorbaat studenten te weigeren. Wat voor een aantal leden van een groep geldt, hoeft niet van toepassing te zijn op de totale groep. En ons rechtstelsel is volgens mij zo ingericht dat je onschuldig bent, totdat het tegendeel bewezen is.

Naar aanleiding van de weigering heb ik bij het vakantiepark een klacht ingediend. Na wat heen en weer gepraat hebben zij aangegeven dat ze uitsluiting van bepaalde groepen voor de toekomst willen voorkomen en dat ze een passende oplossing daarvoor gaan doorvoeren. Daar ben ik natuurlijk blij mee. Maar het feit dat ik twee keer mijn neus heb gestoten bij het zoeken naar een huisje voor een student, kan bijna geen toeval zijn. Ik vermoed dat dit beleid gevoerd wordt bij veel meer verhuurders van vakantiewoningen. Van studenten die ik hierover sprak,begreep ik dat ze het heel gewoon vonden. Of waren ze er intussen aan gewend, en accepteerden ze de situatie zoals die was omdat verzet niet hielp?

Ik ben eerlijk gezegd best geschokt door het feit dat studenten zomaar geweigerd kunnen worden en misschien nog wel meer door het feit dat dit zomaar geaccepteerd wordt door de studenten zelf. Zoek ik spijkers op laag water of vinden jullie dit ook een vorm van discriminatie?

Afbeelding van Hannes de Geest, gepubliceerd onder CC-by-nc.