Meeste basisscholen hanteren geen traditionele schooltijden meer

Dit schooljaar is het percentage scholen dat het traditionele schooltijdenmodel hanteert verder gedaald naar 41%. Vorig schooljaar hanteerde nog 50% van de basisscholen het traditionele schooltijdenmodel en zes jaar geleden was dat op ruim driekwart van de scholen (77%) het geval. Op een derde van de scholen (33%) wordt momenteel het continurooster gehanteerd. Verder wordt de laatste jaren relatief vaak de overstap gemaakt naar het vijf-gelijke-dagenmodel.

Dat blijkt uit een in november/december 2017 verricht onderzoek onder 400 leerkrachten in het basisonderwijs. Het (representatieve) onderzoek is uitgevoerd door DUO Onderwijsonderzoek & Advies, een onafhankelijk onderzoeksbureau.

Recentelijk relatief vaak overstap naar vijf-gelijke-dagenmodel
Bij het traditionele schooltijdenmodel start de school tussen 8:30 en 8:45 uur en gaat de school tussen 14:30 en 15:30 uur uit, eten kinderen tussen de middag thuis of bij de overblijf op school en hebben de kinderen woensdagmiddag vrij. Inmiddels hanteert een derde van de basisscholen (33%) het continurooster, waarbij alle kinderen tussen de middag op school blijven en daar een kortere middagpauze hebben. De school is dan eerder uit en op woensdagmiddag zijn de kinderen (nog steeds) vrij. Scholen die zijn overgestapt op het vijf-gelijke-dagenmodel (14% van de scholen hanteert dit model momenteel), zijn met name vanaf schooljaar 2015-2016 op dit model overgestapt. Bij dit model blijven alle kinderen tussen de middag op school, hebben daar een kortere middagpauze en gaat de school elke dag om 14:00 of 14:30 uur uit. De scholen die voor dit model hebben gekozen, zijn afgestapt van de ‘traditionele vrije woensdagmiddag’.

Reden(en) zowel inhoudelijk als praktisch
Redenen voor basisscholen om over te stappen op het continurooster of het vijf-gelijke-dagenmodel zijn deels inhoudelijk (men denkt dat continuïteit (van de lesdag) beter is voor het functioneren van de leerlingen) en deels praktisch van aard (men geeft aan moeite te hebben om voldoende bekwame mensen te vinden voor overblijf/toezicht).